Işın Güner Tuzcular (Bibliopola)

Tren bana hep şubat tatillerini hatırlatır, gar çok soğuktur, kurum kokusu genzimi yakar, annem telaşlıdır, bavulumuz çok ağırdır, babam taşırken söylenir. Trene bindiğimde o soğuktan sonra sıcak hava birden beni sersemletir. Trenler hep sıcak, çok sıcaktır. Yerlerimize yerleşiriz, babam tren kalkmasına yakın veda edip, trenden çıkar, camdan yolcularını uğurlayanları seyretmeye bayılırım. Yavaş yavaş hareket eder tren, trenin o cuf cuf sesleri  yolculuğun heyecanıdır benim için. her istasyonun adını okumaya çalışırım, o İstasyon binalarına hayranımdır. Tarlalar, atlar, inekler... Karayolu ile paralel giderse tren, arabaları seyrederim, bizi izleyen ve geride kalanları... hem zemin geçitte trenin o düdüğü irkilmeme sebep olur hep. Bir de tunellerden korkarım, kocaman bir dağ treni yutuyor gibi gelir. Tren o tünelde sarsılar, lambaların ışıkları titrer, kalbim delice atar, yok bu defa çıkamayacağız, karanlıkta kaybolup gideceğiz derken birden ışığa kavuşmak tarif edilemez bir duygu

Mehmet Rauf deyince Eylül romanı gelir aklıma, edebiyatımızın ilk psikolojik romanı.  Yıllar önce okumuştum ve beğenmiş olmama rağmen Mehmet Rauf'un başka eserlerini okumayı da düşünmedim.  Eylül dışında eserleri, yaşamı çok konuşulan, gündem de olan bir yazar da olmadığından sanırım hakkında fazla bir şey bilmiyorum daha doğrusu bilmiyordum. Geçen aylarda Boğaziçi Üniversitesinde Lisans Üstü öğrencilerin düzenlediği bir  seminerde Mehmet Rauf'un lezbiyenleri konu alan bir romanı yazdığı aslında Fransızca bir romanı çevirip, Bir Zambağın Hikayesi adıyla kendi eseri olarak yayınlattığını dinleyice şaşırdım.  Sunum yapan öğrencinin yorumuna göre Eylül'den kazandığı söhret azalınca, para kazanmak amacıyla bu romanı gazetelerde tefrika ettirmiş. Doğrusu yazarı ayıpladım. Önemli, kelli felli, Eylül'de ruhani bir aşkı anlatan büyük yazar para için şimdilerin değimiyle Queer edebiyata yönelsin... Ne kötü bir durum. Acaba Eylül'de mi çalıntı diye Mehmet Rauf'ta