Işın Güner Tuzcular (Bibliopola)

1970 başından Taksim fotoğrafına rastladım geçenlerde, Facebook'ta bir nostarji sitesinde. Köşedeki Ankara Pazarını ne severdim.   Anneannemle yaşadığım o yıl geldi aklıma, 7 yaşındayım. 12 Mart sonrası babam devlet memuriyetinden istifa edip Istanbul'da özel sektörde çalışmaya başlayacak diye senenin ortasında aniden okul değiştiriyorum, annem İstanbul'a geri dönmeye can atıyor, önce benim okul sorunum çözülüyor, yeni emekli olan anneannemin Cihangir'de Kumrulu Sokaktaki evine çok yakın Cihangir İlkokuluna 2. sınıfa naklediliyorum.  Sokaktaki kagir ve ahşap binalarla hiç uyumlu olmayan, hantal, beton bir okul binası,  anneannem okul yapıldığından beri Beyazıt Kulesini evden göremediği için mutsuz. O dönem ne önemli Beyazıt Kulesi, ışıklarına bakıp hava durumunu öğreniyoruz. Mavi ise  hava açık, yeşil yağmur, sarı sis, kırmızı kar demek. Ders çıkışlarında Salı pazarına inen merdivenlerde oturuyoruz arkadaşlarla, mavi bir çantam var, üstü mabel sakızından

Hafif serin bir bahar günü Haliç Vapuru ile Karaköy'den Eyüp'e yaptığımız çok keyifli bir deniz yolculuğunun sonrasında Eyüp teleferiğinde de bahar ağaçları, haliç ve mezarların mistik havası ile efsunlanmış, kafeye doğru yol aldık. Bu kafenin  Turistik olmasına kızdığımdan çay falan içmeyeceğim, sadece ilk kez gelen arkadaşlarla kafede oturalım diye düşünüyoruz. Kafenin girişinde eski duvara yaslanmış bir mezar taşı dikkatimi çekti. Yakınına gittiğimde Hüseyin Avni Lifij'in mezarı olduğunu gördüm. Bakımsız, beton, kafenin içinde bir yanlız mezar. Dedemin Tekirdağ'daki evinde duvarda kadehli-pipolu resminin bir reprödüksiyonu asılıydı, küçükken bu otopotreyi dedemin resmi zannederdim. Elinde kadeh, piposu  ve gözlerindeki o çapkın, umarsız ışıltılar ile dedemin havası olduğunu hala da düşünüyorum.  Mezarın resmini çekerken arkadaşların çoğu kim o dediler? Üzüldüm. Kahve köşesinde bir sahipsiz mezarda mı yatmalı Hüseyin Avni Lifij?  Bir reprödüksiyonu yanın