Işın Güner Tuzcular (Bibliopola)

Dakik bir insanımdır ben. Kafamın içinde saatler...tik tak...tik tak.. Kendimi Alice Harikalar Diyarındaki tavşana benzetirim. Elimde saat oradan oraya koşuşturum,geç kalacağım korkusuyla. Heryere erken giderim.Sonra da beklemekten sıkılırım.  80'lerde cep telefonu, whatsup falan olmadığından AKM'nin önünde, Marmara Etap Otelinin, Burger Kıng'in önünde ne çok ağaç olmuşluğum vardır. Bu aralar içimdeki saatleri susturmaya çalışıyorum. Daha sakin, daha kaygısız bir hayatım olsun istiyorum. Bir günde randevuya ben geç kalayım.. Olmuyor meğer ben GEÇ KALMIŞIM içimdeki saatleri susturmaya.  Koşturarak yaşıyorum yine. Bir telaşla, bir panikle.. "Eyvah.. Geç kalacağım.." Ve hep erken gidiyorum randevularıma... Erkenden yapıyorum yaratıcı yazarlık kurs ödevlerimi Erkenden konuşuyorum Erkenden veriyorum kararlarımı Sonra sıkılıyorum, Beklerken dünyanın düzeninin oturmasını Meğer geç kalmışım ben içimdeki saatleri susturmaya.. Not : Yazı çalışma

Hakan Günday özellikle genç okurların hayran olduğu bir yazar, daha önce AZ'ı bir solukta okumu ştum, kitap kulübü üyeleri mizin çoğunun ilk kez okuyacağız bir yaz ar.  B iraz zor ve felsefik bir kita bını seçiyoruz okumak için AZİL .  Yer altı edebiyatını da bu kitapla gi riş yapacağız.  İlk elli sayfası zor okunuyor diyor kitap eleştirileri yazanlar. Haklılar da bence.  İlk sayfalardan bir karamsarlık ve umutsuzluk dehlizine giriyoruz.  Üstün zekalı mı yoksa aptal mı bilinmeyen , dünyasına girilemeyen Asil'in acısı, varlık, hiçlik, neyin suç olduğu , kalın duvarlı sessiz evlerde ailelerinin yaşadıkları, ailenin git gide daralması, yok olması okuyucuyu sersemletiyor.  “ Beni sadece fotoğraflardan tanıyorsun. Sadece nasıl göründüğümü ve objektife nasıl baktığımı biliyorsun. Ama neler düşündüğümü ve neler hissettiğimi bilmene olanak yok. Beni anımsaman olanaksız. Resimli romanlara benzediğine emin olduğum rüyaların bile benim anımsamana yetmez. Çünkü kimsenin a

Kiremitte Alabalık,Suşi, Karışık Izgara falan yemem ben varsa yoksa köfte. Ailecek gidilen boğaz balıkçısında yan lokantadan kendime birbuçuk porsiyon kaşarlı köfte getirttiğim de vardır. Izgara köfte her mekanda, dışarıda yenen yemeklerde kurtarıcımdır. Tüm köfteleri severim ama rahmetli babaannemin Ceyhan'a gittiğimizde yaptığı içli köfte ile yazları Tekirdağ'da Vilayete yakın sadece yerlisinin bildiği o küçücük salaş dükkanda yediğimiz köftelerin damağımda da kalbi mde de ayrı bir yeri var. Bir aralar sadece ekşili köfte ve patatesli köfte yiyen -başka yemek yemezdi- kardeşim bile ızgarada kızardıkça servis edilen o köftelerden yerdi. Kaç porsiyon sayamazdık. Ah.. o Tekirdağ köfteleri..Ah... Geçen aylarda sık sık Balat'taki Arnavut Köfteciye gittik. Tarihi mekan, küçücük dükkan, bir telaş, tıkış, tıkış ama ne lezzet.. Var işte üç kuruşa beş köfte.. hem de lezzetli mi lezzetli.   Not : Ayda Bir grubu yazı çalışmasıdır.