Işın Güner Tuzcular (Bibliopola)

Eskiden sahil yolundan geçen otobüslerde cam kenarında oturmayı çok severdim. Parklar, surlar ve denizi seyrederdim. Şimdi ise alüminyum paravanlar ve dikenli teller manzaram.  Köstebek yuvası gibi sahil yolu, Kazlıçeşme, Beş Kardeşler, Samatya'da deniz görünmüyor. Narlı kapı durağı kaldırılmış. Kendimi toplama kampına giden bir otobüste gibi hissediyorum.  Önüm arkam sağım solum  dikenli tel.  Hastane durağında iniyoruz. Yerler mavi su şişesi kapakları dolu, asfalt, kaldırım inşaat makineleri yüzünden delik deşik. Yayalar karşıya nasıl geçecek kimse düşünmemiş.  En sonunda atıyoruz kendimizi arabaların ortasına, sakat kocasının elinden tutmuş karşıya geçmeye çalışan yaşlı kadın ha ezildi ha ezilecek.   Zor zar Cerrahpaşa Hastanesi önüne geliyoruz, nasıl harap hastane, tüm boyaları dökülmüş, yıkıldı yıkılacak. O sırada kırmızılar giymiş Vespalı bir kız geçiyor yanımızdan, Roma'da gezer gibi rahat. Çelişki bu kentin ikinci adı.  Cerahpaşa hastanesinin yanından yokuşu çıktık, a

Deniz otobüsü otoparkında sakin ve vakur bir şekilde sıraya girmiş bekliyoruz. Genci, yaşlısı, başörtülüsü, dövmelisi. .Arabalar park etmek için sırayı delse de yeniden ve aynı düzenle sıramızı sağlıyoruz. Beton otoparkın ortasında kuyruğa girmiş, itişmeden kalkışmadan sabırla bekleyen bu insanlar haliyle ilerideki otobüs durağından , gelip geçenden şaşkın bakışlar alıyor. En sonunda merakına yenik düşen biri çekinerek soruyor, "Ne dağıtıyorlar?" Minibüsümüz geldiğinde ve yola çıktığımızda kitap fuarına sadece kitaplar için değil, bu sakin ve kibar insanları görmek için bile gidebileceğimi düşünüyorum. Ne sevimsiz bir yol.  Residans, AVM, taş, beton.  İstanbul'un bu yeni beton hali içimi burkuyor. Fuar beklediğim gibi inanılmaz kalabalık. Çok fazla salon, çok fazla etkinlik, çok fazla yazar ve çok az zaman var. İlk kez okurlarının karşısına çıkan çiçeği burnunda yazarlar, imza günlerinde pırıltılı bakışlarla, yeni okurlar arıyor. Bazı standlarda ise izdiham