Işın Güner Tuzcular (Bibliopola)

Bu aralar genelde post modern kitaplar okuyorum. Zaman ve mekansızlık, anlatıcı karmaşası, anlatıcı eksikliği, bilinç akışı, akmayışı,  bitmemiş cümleler, satır boşluıkları, uzun karmaşık anlatımlar içinde okur dedektifim. Öyküyü -eğer varsa- anlamaya çalışıyor, bu arada belki de kendi öykülerimi yazıyorum. Kafası karışan, sorgulayan, araştıran, gerekirse yaratan, yazan okur kimliği de epey hoşuma gitti. Bir post modern roman fanatiği oldum çıktım. Araya hikaye gibi hikayeler de almak gerek değip, Mina Ungan'ın "Bir Dinazorun Anıları'nı" Osmaniye Kitap  kulübünde okuduktan sonra, Zülfü Livaneli'nin Serenad'ına başladım. Çok kolay okunan bir kitap, içindeki öyküler okuyucuyu meraklandırıyor. Maya, Profesör, yakınlaşmaları, Pera Palas'ta yenilen yemekler falan eğlenceli bir şekilde kitap akıyor. Sonra Struma gemisi ve hikayesini okumak insanı hüzünlendiriyor. Şile'de keman çalan profesor ise çok görsel anlatılmış. İnanılmaz romantik.  Harika bir

Son dönemde Hasan Ali Toptaş adını duyuyor, eserlerini merak ediyordum. Thyke 12'nin son kitabı Hasan Ali Toptaş'tan "Bin Hüzünlü Haz'dı" .   Kuzguncuk'ta Nail Kitapevinde kitap üstüne konuştuk.  Post modern romanları, farklı teknikleri seviyorum. Marguaret Duras'ın yazıları, Sevim Burak'ın Yanık Sarayları,  Palyaço Ruşen'i, Aslı Erdoğan'ın bütün kitapları, Marx Frisch'in Stiller'ı gibi  farklı yazım teknikleri kullanan normal roman kalıplarını delen eserler ilgimi çekiyor.  Hasan Ali Toptaş'ın zamansız ve mekansızlığını, masallara ( Binbir gecemasalları ), Kafka'ya ve Cervantes'e göndermelerini, metinle oynamasının,  birbirine bitiştirip boşluksuz yazdığı kelime yığınlarını, bazılarınca baskı hatası sanılan metin içindeki ani boşluklarını, devrik cümlelerini, uzun cümlelerini sevdim.  Çok sevdim.   İnsanı sersemleten açıklamalarını, garson karakterini,  CD-Rom göndermesi ve modern hayat eleştirisi diye yor